4. Niedziela Zwykła – M.B. Gromnicznej – Łk 2, 22-40

IV Niedziela Zwykła – Matki Bożej Gromnicznej – Łk 2, 22-40
„A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono” /Łk 2, 33/

Trochę dziwi to zdziwienie Maryi i Józefa. Przecież byli absolutnie wyjątkowi – doświadczyli objawień, dotknęli cudu, Bóg interweniował w ich życiu jak w niczyim innym. Skąd więc to zdziwienie? Myślę, że słusznie zapatrzeni w świętość Rodziców Jezusa zapominamy, że oni byli l u d ź m i. To naprawdę byli ludzie – ze swoim życiem, swoimi marzeniami, planami, celami do osiągnięcia… Boża interwencja w ich życiu dokumentnie to rozwaliła. A oni zostali z tymi gruzami i trudno się dziwić, że się dziwili… A potem pewnie dziwili się jeszcze bardziej patrząc na to, CO Bóg buduje na tych gruzach. I uczestniczyli w tym cudownym budowaniu CZEGOŚ, o czym nawet by nie mieli odwagi marzyć, czego by nie wymyślili, że o samodzielnym budowaniu nie wspomnę… Bo działanie Pana Boga w ludzkim życiu to jedno wielkie wspaniałe ZDZIWIENIE… I wcale w tym momencie nie myślę o życiu świętych Marii i Józefa. Teraz to ja już myślę choćby o moim pięćdziesięcioletnim życiu. I też się dziwię… Kiedy widzę te ciągi zdarzeń – niby przypadkowych – coraz bardziej składających się w logiczną całość porażek, które okazały się sukcesami i sukcesów, z których ruiny i zgliszcza tylko, to wstyd mi nawet się zdziwić… Bo mam świadomość jak wiele w tym działania Pana Boga, na które wcale nie zasłużyłem. Ale mam też świadomość, że moje życie nie jest na tym świecie nadzwyczajne i wyjątkowe. Dlatego popatrz na swoje życie… Popatrz… I kiedy będziesz mieć odwagę i pokorę popatrzeć na swoje życie i zobaczyć, ile w nim Bożego działania, to też się zdziwisz. I zdziwisz się jak bardzo wielkie będzie to zdziwienie…

Ks. Marek Rudziński