1. Niedziela Wielkiego Postu – Mk 1, 12-15

I Niedziela Wielkiego Postu  – Mk 1, 12 – 15

„ …Duch wyprowadził Go na pustynię, gdzie przez czterdzieści dni był kuszony przez szatana” /Mk 1,12/

 

         Zanim zaczął głosić, zanim zaczął uzdrawiać i wskrzeszać, zanim umarł za nas i zmartwychwstał, Duch zstąpił na Niego a Ojciec ogłosił Jego Boże Synostwo. Potem poszedł na pustynię i tam dopadł Go szatan. Uderzył pokusą w człowieczeństwo Syna Bożego. Bo szatan nie może namawiać do grzechu Boga. On do grzechu pragnie ze wszystkich sił doprowadzić człowieka. Im więcej łaski w człowieku, tym bardziej intensywny bywa atak diabła. Wiele osób skarży się na to, że po spowiedzi jakoś dziwnie mnożą się w ich życiu różnego rodzaju sytuacje, okoliczności i „okazje” prostą drogą prowadzące do grzechu. Im bardziej stanowcze jest, im bardziej konkretnej słabości dotyczy mocne postanowienie poprawy, tym owych „okazji” wydaje się być więcej.

Przed nami czas Wielkiego Postu – czas łaski i nawrócenia, czas dobrych postanowień i powrotów do Boga. Będzie to też czas wściekłych ataków diabła. Dobrze jest mieć tego świadomość. Dobrze jest uzbroić się w łaskę płynącą z sakramentu pokuty i moc, której źródłem jest Jezus przyjmowany w Komunii Świętej oraz modlitwa, jałmużna i POST. I pozostać wiernym sobie i Bogu bez względu na wszystko.

 

Ks. Marek Rudziński

93